sino sumulat neto? Paalam na Ina, itong Pilipinas, Paalam na ina, itong nasa hirap Paalam, paalam, inang walang habag, Paalam na ngayon, katapusang tawag.
1. sino sumulat neto? Paalam na Ina, itong Pilipinas, Paalam na ina, itong nasa hirap Paalam, paalam, inang walang habag, Paalam na ngayon, katapusang tawag.
Answer:
Dr. Jose Rizal
Explanation:
kung Tama
hindi ko po alam, sana po makatulong
2. Paalam na pag ibig melodypaalam na pag ibig rhythm paalam na pag ibig tempopaalam na pag ibig dynamics paalam na pag ibig texture
Answer:
Paalam na pagibig texture
3. talasalitaan sa paalam,bayan ko,paalam,laura
Narito ang talasalitaan ng kabanatang Paalam, Bayan Ko, Paalam, Laura:
1. kinubkob - dinumog at sinalakay ang isang lugar
2. nauumid - hindi nakakapagsalita o wala lumalabas na paliwanag mula sa bibig
3. tigib - puno at umaapaw
4. mawatasan - maintindihan o maunawaan
5. kaliluhan - pagtataksil o kapalamarahan
6. tanggulan - bagay na nagsisilbing depensa o tagapagtanggol
7. gugulin - gamitin
8. inadhika - gawing layunin
9. marawal - hindi karapat-dapat
10. pumulas - tumakas
11. mapapaknit - madidikit
4. Paalam brainly paalam sa friends ko<3 :)
Answer:
BTW,SEE YOU SOON
Explanation:
THANKS TO THE POINTS
BRAINLIEST ME PLS, TYSM
5. paliwanag ng paalam
Answer:
PAALAM KUYA, NAMAMAALAM NA SI ATE O NAMAYAPA
Explanation:
MAY DALAWANG SALITA ANG PAALAM: PAALAMHAL: ANAK AALIS ANG LOLO'T LOLA MO MAG PAALAM KANANAG PAALAM HAL: KUYA NAGPAALAM NA SI ATE O NAMAYAPA6. paalam sa pagkabata bakit
Answer:
Noon
Noon wala kapa sa tamang pag iisip kaya hindi kapa pweding utosan na mag-igid ng tubig dahil hindi mo pa kayang buhatin
Ngayon
Ngayon malaki kana meron ka nang tamang pag iisip kaya pwede kanang utosan,mag-igid ng tubig,mag-pakain ng aso,mag saing ng bigas at marami pang iba.
7. ano ang buod ng paalam bayan paalam laura?
DAHIL SA KANIYANG KAWALAN NG PAG-ASA NAGPAALAM NA SYA SA KANYANG BAYAN PATI NA SA KANIYANG MAHAL NA SI LAURA. ANG ALAM NYA AY MAMAMATAY NA SYA.
8. Bakit kailangang mag paalam?
Answer:
i don't know
Explanation:
Answer:
syempre
Explanation:
para malaman nila o sino man ang iyong
sinabihan na umalis ka.
9. Paalam na Ina, itong Pilipinas,Paalam na ina, itong nasa hirapPaalam, paalam, inang walang habaPaalam na ngayon, katapusang tawag.Mula sa: Katapusang Hibik ng PilipinasPAKI PALIWANAG PO ANO ANG MEANING NITO
Answer:
Ang Katapusang Hibik ng Pilipinas ay Isang tulang nagpapahayag ng poot at pagbabanta sa mga sumakop sa ating bansa. Mahigit na tatlong daang taon ding nagsawalang-kibo ang mga Tagalog sa mga kamay ng kanyang mananakop sa dahilang makapangyarihan ang mga ito. Marami namana sa kanila ang mga Pilipino tulad ng kanilang kultura, pananalita, relihiyon at kung anu-ano pa na hanggang ngayon ay isinusunod natin—subalit hindi tayo nagkaroon ng tunay at ganap na kalayaan.
10. pang ilang kabanata na ang "paalam bayan paalam laura"
Sa aking libro ito ay pang-sampu(10)
11. talasalitaan ng aralin11: paalam bayan paalam laura saknong 106-107
Talasalitaan ng Aralin 11: Paalam Bayan, Paalam Laura (Saknong 106-107)
Nanatak - pumapatak, mula sa salitang-ugat na patak
'Di ko na masabi't luha ko'y nanatak
Magdarayang - mandaraya, mapanloko
Magdarayang sintang 'di manaw sa isip
Manaw - pumanaw, namatay, sumakabilang buhay
Magdarayang sintang 'di manaw sa isip
Pagkapanganyaya - pagkamatay
Diyata't ang aking pagkapanganyaya
Matak - pumatak
Kayo aking dugo'y mag-unahang matak
Karagdagang kaalaman:
https://brainly.ph/question/537496
https://brainly.ph/question/1406751
https://brainly.ph/question/2123807
12. Eupemistikong pahayag huling paalam
hope it's help
correct me if I'm wrong
13. paalam ng pagkabata paksa
Answer:ano po ang Gagawin,gagawa po ba ng tula,kanta at rap na paalam ng pagkabata ang paksa
Explanation:
14. Bakit kailangang mag paalam?
Mahalaga ang pagpapaalam upang magkaroon ng impormasyon ang kakilala mo na ikaw ay mawawala o may gagawin na isang bagay pansamantala. Ito ay upang maiwasan ang hindi pagkakaunawaan kung sakaling walang nakakaalam kung nasaan ka o ano ang iyong ginagawa.
15. kasing tunog ng paalam
Answer:
paano
Explanation:
。 • ﾟ 。
. . . 。 。 .
. 。 ඞ 。 . •
.
16. "paalam sa pagkabata" suliranin
Answer:
#. Ang bata sa kwento ay hindi nabigyan ng pagkakataon malasap ang pagiging bata.
#. Napakarami niyang katanungan na gustong mabigyan ng kasagutan
#. Ang lambat ay naging simbolo ng pagkakakulong ng kanyang pamilya sa isang malaking problema.
#. Simbolo ng pagtataksil ni Isidra na sa isang banda pareho ang ginagawa/amoy ni Tomas at nung isang lalaki. Hindi napansin ni Isidra na iba na pala ang kanyang katabi.
#. Napag-isip ni Celso kung ano ang tunay niyang pagkatao.
#. Sa salamin nakita ni Celso ang pagkakahawig niya sa lalaking naggigitara
#. Ang lalaking nagg-gitara ay ang kanyang tunay na ama.
#. Ang kundiman ang naging dahilan upang magtagpo si Celso at ang kanyang ama. Dito nalaman nya ang kanyang pagkatao
#. Langit ang naging simbolo niya ng kasiyahan.
#. Paalam na sa Pagkabata parang nabuksan ang kanyang isip at nabigyang linaw lahat ng mga pangyayaring nais niyang malinawan. Hindi na sya yung dating bata na walang alam. nabuo na yung kanyang pagkatao na matagal na niyang pilit binubuo. Bulag sa katotohanan parang ganyan sya dati.
**nakaka-awa yung bata dun sa kwento. Hindi nya nalasap yung kaligayahang dapat sanay naranasan nya bilang isang anak. Napakahusay na kwento.
17. Paalam na sa pagkabata
Answer:dapat kang maging masaya positive ka dapat lagi di porket matanda kana di kna makaka enjoy seez the moment while your still alive okay
Explanation:
Kung ang buod na “Paalam sa Pagkabata”, ay nare-realize na ni Celso na si Tomas (si ‘tatay’) ay palaging nagagalit kay Isidra (si ‘nanay’) dahil nanloloko si Isidra kay Tomas.Ito ay kase akala ni Isidra na ang kanyang ‘nahigaan’ ay si Tomas dahil pareha sila nang amoy at silang dalawa ay mga mangingisda at ang totoong ama ni Celso (ang bida) ay ang lalaki na nasa bahay-pawid.
18. Paalam na, Ina, itong Pilipinas, Paalam na, Ina, itong nasa hirap, Paalam, paalam, Inang walang habag, Paalam na ngayon, katapusang tawag. mula sa Katapusang Hibik ng Pilipinas (Hango mula Modyul sa K to 12 Grade WBLS-OBE O MELC-Aligned Self-Learning Module Filinin
Explanation:
I'm not sure po kasi sa sagot ko so hinanapan na lang po kita ng sagot
19. Paalam hanggang muli...
Answer:
bkit lods problem,cheer up erppp
Answer:
paalam lods hangagang sa muli
Explanation:
pa brai lest po thnx byeT-T
20. Florante at Laura aralin 9: Paalam bayan, Paalam Laura ano po ang kaisipan sa aralin?
Upang malaman ng tao ang tamang pag-gamit ng mga pangangailangan at kagustuhan sa gayon ay maiwasan ang pagbaba ng suppy.
21. Jose P. RizalMarcelo H. Del PilarApolinario Mabini Emilio JacintoAndres BonifacioGraciano Lopez Jaena 1.Paalam na Ina, itong Pilipinas,Paalam na ina, itong nasa hirapPaalam, paalam, inang walang habag,Paalam na ngayon, katapusang tawag.Mula sa: Katapusang Hibik ng Pilipinas
Answer:
anong gagawen dyan sis?Answer:
Andres Bonifacio
Explanation:
# keep learning
22. kasingkahulugan ng paalam
Answer: 1: pagbigkas
2: pandamdam
3: silipin din
Explanation:
Answer:
aalis
Explanation:
23. ipaliwanag ang salitang paalam
Answer:
Ito ay ang pagsasabing ikaw ay aalis na.
24. Paliwanag ang salitang Paalam
Answer:
Ang salitang paalam ay ginagamit sa pagalis upang maintindihan ng tao at mas maunawaan na ito ay aalis at sa pamamagitan din nito ay naipapakita ang respeto sa kapwa.Maari rin itong gamiting pahintulot sa anumang nais ipagpaalam.
Explanation:
sana nakatulong
25. ano ang buod ng paalam bayan paalam laura
Ang aklat na Florante at Laura ni Francisco Baltazar (na kilala din bilang Fransisco Balagtas) ay isang obra-maestra sa panitikang Pilipino. Ito ay isang mahabang itinuturing na pinakamahalaga sa lahat ng mga korido (corridos) sa Pilipinas . Ang aklat na ito ay hango sa naging kapalaran ng pag -ibig nina Florante at Laura. Ipinakita dito ni Florante ang tunay at wagas na damdamin kay Laura. naroto ang buod na kung saan nagpaalam si Florante kay Laura at sa bayang Albanya.
Nang makita ni Florante ang dalawang hayop ay noon niya nasabi sa sariling katapusan nang kanyang buhay kaya’t tuluyan nang nagpaalam sa pinakamamahal na bayang Albanya. Nanambitan at tinawag din ni Florante ang kanyang mahal na ama at humihingi ng awa sa gitna ng kanyang pagaalala sa masasayang nagdaan ng kanilang buhay. Nagpaalam siya sa kasintahan si Laura na pinaniniwalaan niyang nagtaksil sa kanilang pag-ibig, nagpaalam din siya sa malupit na si Konde Adolfo na umagaw ng trono at sa puso ng babaing pinakaiibig. Higit sa lahat ay nagpaalam siya sa baying kanyang ipinagtanggol sa digmaan na ngayon ay magdiriwang dahil sa kanyang sinapit. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang pagdaramdam ay namumutawi pa rink ay Florante ang labis na pag-ibig kay Laura at sa kanyang baying tinubuan.
Para sa iba pang impormasyon sumangguni sa link:
https://brainly.ph/question/2619802
https://brainly.ph/question/297534
#LearnWithBrainly
26. huling paalam by jose rizal
Huling Paalam ( Mi Ultimo Adiós )
Paalam, bayan kong minamahal
lupa mong sagana sa sikat ng araw;
Edeng paraiso ang dito'y pumanaw
at Perlas ng dagat sa may Silanganan.
Buong kasiyahang inihahain ko
kahiman aba na ang buhay kong ito.
maging dakila ma'y alay rin sa iyo
kung ito'y dahil sa kaligayahan mo.
Ang nakikilabang dumog sa digmaan
inihahandog din ang kanilang buhay.
kahit kahirapa'y hindi gunamgunam
sa kasawian man o pagtatagumpay.
Maging bibitaya't, mabangis na sakit
o pakikilabang suong ay panganib
titiising lahat kung siyang nais
ng tahana't bayang aking iniibig.
Mamamatay akong sa aking pangmalas
silahis ng langit ay nanganganinag
ang pisgni ng araw ay muling sisikat
sa kabila nitong malamlam na ulap.
Kahit aking buhay, aking hinahangad
na aking ihandog kapag kailangan
sa ikaririlag ng yong pagsilang
dugo ko'y ibubo't kulay ay kuminang
Mulang magkaisip at lumaking sukat
pinangarap ko sa bait ay maganap;
ikaw'y mamasdan kong marikit na hiyas
na nakaliligid sa silangan dagat.
Sa bukas ng mukha'y, noo'y magniningning
sa mata'y wala nang luhang mapapait
wala ka ng poot, wala ng ligalig
walang kadungua't munti mang hilahil.
Sa aba kong buhay, may banal na nais
kagaling'y kamtan nang ito'y masulit
ng aking kaluluwang handa nang umalis
ligaya'y angkin mo, pagkarikit-dikit.
Nang ako'y maaba't, ikaw'y napataas,
ang ako'y mamatay nang ikaw'y mabigyan
ng isang buhay na lipos ng kariktan
sa ilalim ng langit ikaw ay mahimlay.
Kung sa ibang araw, mayroon kang mapansin
sa gitna ng mga damong masisinsin
nipot na bulaklak sa ibabaw ng libing
ito'y halikan mo't, itaos sa akin.
Sa bango ng iyong pagsuyong kay tamis
pagsintang sa dibdib may tanging angkin
hayaang noo ko'y tumanggap ng init
pagka't natabunan ng lupang malamig.
Hayaang ang buwan sa aki'y magmasid
kalat na liwanag, malamlam pa mandin;
Hayaang liwayway ihatid sa akin
ang banaag niyang dagling nagmamaliw.
Hayaang gumibik ang simoy ng hangin
hayaan sa himig masayang awitin
ng ibong darapo sa kurus ng libing
ang payapang buhay ay langit ng aliw.
Hayaang ang araw na lubhang maningas
gawing parang ulap sa patak ng ulan
maging panganorin sa langit umakyat
ang mga daing ko'y kasama't kalangkap.
Hayaang ang aking madaling pagpanaw
iluha ng mga labis na nagmahal
kapag may nag-usal sa akin ng dasal
ako'y iyo sanang idalangin naman.
Ipagdasal mo rin mga kapuspalad,
mga nangamatay pati naghihirap
mga dusa't sakit ina'y tumatanggap
ng tigib ng lungkot at luhang masaklap.
Ipagdasal mo rin mga naulila
at nangapipiit sakbibi ng diwa;
ipagdasal mo rin tubusing talaga
ang pagka-aliping laging binabata.
Kapag madilim na sa abang libingan
at nilalambungan ang gabing mapanglaw
walang nakatanod kundi pulos patay
huwag gambalain, ang katahimikan.
Magbigay-pitagan sa hiwagang lihim
at mauulinig wari'y mga tinig
ng isang salteryo, ito'y ako na rin
inaawitan ka ng aking pag-ibig.
Kung nalimutan na yaring aking libing
kurus man at bato'y wala na rin mandin
bayaang sa bukid lupa'y bungkalin
at ito'y isabong sa himpapawirin.
Limutin man ako'y di na kailangan
aking lilibuting iyong kalawakan
at dadalhin ako sa 'yong kaparangan
magiging taginting yaring alingawngaw.
Ang samyo, tinig at himig na masaya
kulay at liwanag may lugod sa mata
paulit-ulitin sa tuwi-tuwina
ang aking taimtim na nasa't pag-asa.
27. buod ng aralin 11:Paalam bayan!paalam laura!
Aralin 11: Paalam Bayan! Paalam Laura!
Nang Makita ni Florante ang dalawang hayop ay noon noya nasabi sa sariling katapusan nan g kanyang buhay kaya’t tuluyan nang nagpaalam sa pinakamamahal na bayang Albanya. Nanambitan at tinawag din ni Florante ang kanyang mahal na ama at humihingi ng awa sa gitna ng kanyang pagaalala sa masasayang nagdaan ng kanilang buhay. Nagpaalam siya sa kasintahan si Laura na pinaniniwalaan niyang nagtaksil sa kanilang pag-ibig, nagpaalam din siya sa malupit na si Konde Adolfo na umagaw ng trono at sa puso ng babaing pinakaiibig. Higit sa lahat ay nagpaalam siya sa bayang kanyang ipinagtanggol sa digmaan na ngayon ay magdiriwang dahil sa kanyang sinapit. Ngunit sa kabila ng lahat ng kanyang pagdaramdam ay namumutawi pa rin kay Florante ang labis na pag-ibig kay Laura at sa kanyang bayang tinubuan.
https://brainly.ph/question/3817
https://brainly.ph/question/549084
https://brainly.ph/question/1307971
28. sumarize hello...paalam
Explanation:
Wala po kayong example para masagutan
29. language of paalam na guro?
dismisses po ang answer
30. theme of huling paalam
Answer:yan po pa brainlest po
Explanation:
Huling Paalam
Salin ito ng huling sinulat ni Rizal nguni’t walang pamagat. Sinulat niya ito sa Fort Santiago, isinilid sa kusinilyang dealkohol, at ibinigay sa kapatid na si Trinidad nang huling dumalaw sa kaniya bago siya (Rizal) barilin.
Ang tulang kilala ngayon sa pamagat na “Ultimo Adios” o “Huling Paalam” ang likhang-guro o obra maestra ni Rizal. Ang orihinal sa kastila ay isinalin na sa mga pangunahing wika sa daigdif, tulad ng Ingles, Prances, Aleman, Italyano, Nippongo, Malyo, at marami pang iba, gayon din sa iba’t ibang wikain sa Pilipinas, tulad ng Tagalog , Ilokano, kapampangan, Pangasinan, Bikol, Sugbuhanion, Hiligaynon, at iba pa.
Maraming nagsalin ng tula sa Tagalog, nguni’t ang pinakakaraniwang bigkasin at siyang matatagpuan sa Luneta ay ang salin ni Jose Gatmaytan na matutunghayan dito. Ang kahuli-hulihang tulang ito ni Rizal ay tigib ng kalungkutan pagka’t maiiwan na niya ang kaniyang mga minamahal sa buhay at mawawalay na siya sa kaniyang bayan. Sa harap ng kamatayan, wala siyang hiniling para sa sarili; ang lahat ay para sa kapakanan ng kaniyang mga kababayan at ng kaniyang bayan.
Paalam na, sintang lupang tinubuan,
Bayang masagana sa init ng araw,
Edeng maligaya sa ami’y pumanaw
At perlas ng dagat sa dakong Silangan.
Inihahandog ko ng ganap na tuwa
Sa iyo yaring buhay na lanta na’t aba;
Naging dakila ma’y iaalay rin nga
Kung dahil sa iyong ikatitimawa.
Ang nanga sa digmaan dumog sa paglaban
Handog din sa iyo ang kanilang buhay,
Hirap ay di pansin at di gunamgunam
Ang pagkaparool o pagtagumpay.
Bibitaya’t madlang mabangis na sakit
O pakikibakang lubhang mapanganib,
Pawang titiisin kung ito ang nais
Ng baya’t tahanang pinakaiibig.
Ako’y mamamatay ngayong minamalas
Ang kulay ng langit na nanganganinag
Ibinababalang araw ay sisikat
Sa kabila niyang mapanglaw na ulap.
Kung dugo ang iyong kinakailangan
Sa ikadidilag ng iyong pagsilang,
Dugo ko’y ibubo’t sa isa man lamang
Nang gumigiti mong sinag ay kuminang.
Ang mga nasa ko, mulang magkaisip,
Magpahanggang ngayon maganap ang bait,
Ang ikaw’y makitnag hiyas na marikit
Ng dagat Silangan na nakaliligid.
Noo mo’y maningning at sa mga mata
Mapait na luha bakas ma’y wala na,
Wala ka ng poot, wala ng balisa,
Walang kadungua’t munti mang pangamba,
Sa sandaling buhay maalab kong nais
Ang kagalingan mo’t ang paiwang sulit
Ng kaluluwa king gayak ng aalis:
Ginhawa’y kamtan mo! Anong pagkarikit!
Nang maaba’t ikaw’y mapataas lamang,
Mamatay at upang mabigyan kang buihay,
Malibing sa lupang puspos ng karika’t
Sa silong ng iyong langit ay mahimlay.
Kung sa ibang araw ikaw’y may mapansin
Nipot na bulaklak sa aba kong libing,
Sa gitna ng mga damong masisinsin,
Hagka’t ang halik mo’y itaos sa akin.
Sa samyo ng iyong pagsuyong matamis,
Mataos na taghoy ng may sintang sibsib,
Bayang tumaggap noo ko ng init,
Na natatabunan ng lupang malamig.
Bayan mong ako’y malasin ng buwan
Sa liwang niyang hilano’t malamlam;
Bayan ihatid sa aking liwayway
Ang banaang niyang dagling napaparam.
Bayaang humalik ang simoy ng hangin;
Bayaang sa huning masaya’y awitin
Ng darapong ibon sa kurus ng libing
Ang buhay payapang ikinaaaliw.
Bayaang ang araw na lubhang maningas
Pawiin ang ulan, gawing pawang ulap,
Maging panganuring sa langit umakyat,
At ang aking daing ay mapakilangkap.
Bayaang ang aking maagang pagpanw,
Itangis ng isnag lubos na nagmamahal;
Kung may umalala sa akin ng dasal,
Ako’y iyo sanang idalangin naman.
Idalangin mo rin ang di nagkapalad,
Na nangamatay na’t yaong nanganhirap
sa daming pasakit, at ang lumalangap
naming mga ina luhang masaklap.
Idalangin sampo ng bawa’t ulila
at nangapipiit na tigib ng dusa;
idalangin mo ring ikaw’y matubos na
sa pagkaaping laong binata.
Kung nababalot na ang mga libingan
Ng sapot na itim ng gabing mapanglaw,
at wala ng tanod kundi pawing patay,
huwang gambalain ang katahimikan.
Pagpitagan mo ang hiwagang lihim,
at mapapakinggan ang tinig marahil,
ng isang saltero: Ito nga’y ako ring
inaawitanka ng aking paggiliw.
Kung ang libingan kong limot na ang madla
ay wala nang kurus at bato mang tanda
sa nangangabubukid ay ipaubayang
bungkali’t isabog ang natipong lupa.
Ang mga abo ko’y bago pailanglang
mauwi sa wala na pinaggalingan,
ay makalt munag parang kapupunanng
iyong alabok sa lupang tuntungan.
Sa gayo’y walaa ng anoman sa akin,
na limutin mo ma’t aking lilibutin
ang himpapawid mo kaparanga’t hangin
at ako sa iyo’y magiging taginting.
Bango, tinig, higing, awit na masaya
liwanag aat kulay na lugod ng mata’t
uulit-ulitin sa tuwi-tuwina.
Ako’y yayao na sa bayang payapa,
na walang alipi’t punoing mapang-aba,
doo’y di nanatay ang paniniwala
at ang naghahari Diyos na dakila.
Paalam anak, magulang, kapatid,
bahagi ng puso’t unang nakaniig,
ipagpasalamat ang aking pag-alis
sa buhay na itong lagi ng ligalig.
Paalam na liyag, tanging kaulayaw,
taga ibang lupang aking katuwaan,
paaalam sa inyo, mga minamahal;
mamatay ay ganap na katahimikan.
Answer:
Jose Rizal [Poems]
Explanation:
Huling Paalam
Salin ito ng huling sinulat ni Rizal nguni’t walang pamagat. Sinulat niya ito sa Fort Santiago, isinilid sa kusinilyang dealkohol, at ibinigay sa kapatid na si Trinidad nang huling dumalaw sa kaniya bago siya (Rizal) barilin.
Ang tulang kilala ngayon sa pamagat na “Ultimo Adios” o “Huling Paalam” ang likhang-guro o obra maestra ni Rizal. Ang orihinal sa kastila ay isinalin na sa mga pangunahing wika sa daigdif, tulad ng Ingles, Prances, Aleman, Italyano, Nippongo, Malyo, at marami pang iba, gayon din sa iba’t ibang wikain sa Pilipinas, tulad ng Tagalog , Ilokano, kapampangan, Pangasinan, Bikol, Sugbuhanion, Hiligaynon, at iba pa.
Maraming nagsalin ng tula sa Tagalog, nguni’t ang pinakakaraniwang bigkasin at siyang matatagpuan sa Luneta ay ang salin ni Jose Gatmaytan na matutunghayan dito. Ang kahuli-hulihang tulang ito ni Rizal ay tigib ng kalungkutan pagka’t maiiwan na niya ang kaniyang mga minamahal sa buhay at mawawalay na siya sa kaniyang bayan. Sa harap ng kamatayan, wala siyang hiniling para sa sarili; ang lahat ay para sa kapakanan ng kaniyang mga kababayan at ng kaniyang bayan.
Paalam na, sintang lupang tinubuan,
Bayang masagana sa init ng araw,
Edeng maligaya sa ami’y pumanaw
At perlas ng dagat sa dakong Silangan.
Inihahandog ko ng ganap na tuwa
Sa iyo yaring buhay na lanta na’t aba;
Naging dakila ma’y iaalay rin nga
Kung dahil sa iyong ikatitimawa.
Ang nanga sa digmaan dumog sa paglaban
Handog din sa iyo ang kanilang buhay,
Hirap ay di pansin at di gunamgunam
Ang pagkaparool o pagtagumpay.
Bibitaya’t madlang mabangis na sakit
O pakikibakang lubhang mapanganib,
Pawang titiisin kung ito ang nais
Ng baya’t tahanang pinakaiibig.
Ako’y mamamatay ngayong minamalas
Ang kulay ng langit na nanganganinag
Ibinababalang araw ay sisikat
Sa kabila niyang mapanglaw na ulap.
Kung dugo ang iyong kinakailangan
Sa ikadidilag ng iyong pagsilang,
Dugo ko’y ibubo’t sa isa man lamang
Nang gumigiti mong sinag ay kuminang.
Ang mga nasa ko, mulang magkaisip,
Magpahanggang ngayon maganap ang bait,
Ang ikaw’y makitnag hiyas na marikit
Ng dagat Silangan na nakaliligid.
Noo mo’y maningning at sa mga mata
Mapait na luha bakas ma’y wala na,
Wala ka ng poot, wala ng balisa,
Walang kadungua’t munti mang pangamba,
Sa sandaling buhay maalab kong nais
Ang kagalingan mo’t ang paiwang sulit
Ng kaluluwa king gayak ng aalis:
Ginhawa’y kamtan mo! Anong pagkarikit!
Nang maaba’t ikaw’y mapataas lamang,
Mamatay at upang mabigyan kang buihay,
Malibing sa lupang puspos ng karika’t
Sa silong ng iyong langit ay mahimlay.
Kung sa ibang araw ikaw’y may mapansin
Nipot na bulaklak sa aba kong libing,
Sa gitna ng mga damong masisinsin,
Hagka’t ang halik mo’y itaos sa akin.
Sa samyo ng iyong pagsuyong matamis,
Mataos na taghoy ng may sintang sibsib,
Bayang tumaggap noo ko ng init,
Na natatabunan ng lupang malamig.
Bayan mong ako’y malasin ng buwan
Sa liwang niyang hilano’t malamlam;
Bayan ihatid sa aking liwayway
Ang banaang niyang dagling napaparam.
Bayaang humalik ang simoy ng hangin;
Bayaang sa huning masaya’y awitin
Ng darapong ibon sa kurus ng libing
Ang buhay payapang ikinaaaliw.
Bayaang ang araw na lubhang maningas
Pawiin ang ulan, gawing pawang ulap,
Maging panganuring sa langit umakyat,
At ang aking daing ay mapakilangkap.
Bayaang ang aking maagang pagpanw,
Itangis ng isnag lubos na nagmamahal;
Kung may umalala sa akin ng dasal,
Ako’y iyo sanang idalangin naman.
Idalangin mo rin ang di nagkapalad,
Na nangamatay na’t yaong nanganhirap
sa daming pasakit, at ang lumalangap
naming mga ina luhang masaklap.
Idalangin sampo ng bawa’t ulila
at nangapipiit na tigib ng dusa;
idalangin mo ring ikaw’y matubos na
sa pagkaaping laong binata.
Kung nababalot na ang mga libingan
Ng sapot na itim ng gabing mapanglaw,
at wala ng tanod kundi pawing patay,
huwang gambalain ang katahimikan.
Pagpitagan mo ang hiwagang lihim,
at mapapakinggan ang tinig marahil,
ng isang saltero: Ito nga’y ako ring
inaawitanka ng aking paggiliw.
Kung ang libingan kong limot na ang madla
ay wala nang kurus at bato mang tanda
sa nangangabubukid ay ipaubayang
bungkali’t isabog ang natipong lupa.
Ang mga abo ko’y bago pailanglang
mauwi sa wala na pinaggalingan,
ay makalt munag parang kapupunanng
iyong alabok sa lupang tuntungan.
Sa gayo’y walaa ng anoman sa akin,
na limutin mo ma’t aking lilibutin
ang himpapawid mo kaparanga’t hangin
at ako sa iyo’y magiging taginting.
Bango, tinig, higing, awit na masaya
liwanag aat kulay na lugod ng mata’t
uulit-ulitin sa tuwi-tuwina.
Ako’y yayao na sa bayang payapa,
na walang alipi’t punoing mapang-aba,
doo’y di nanatay ang paniniwala
at ang naghahari Diyos na dakila.
Paalam anak, magulang, kapatid,
bahagi ng puso’t unang nakaniig,
ipagpasalamat ang aking pag-alis
sa buhay na itong lagi ng ligalig.
Paalam na liyag, tanging kaulayaw,
taga ibang lupang aking katuwaan,
paaalam sa inyo, mga minamahal;
mamatay ay ganap na katahimikan.
